Historia

Dokładna data wybudowania naszej szkoły nie jest niestety znana, ponieważ część dokumentów została zniszczona podczas pożaru budynku urzędu gminy w czasie II wojny światowej. Wiadomo jednak, że pierwsza szkoła w Józefowie była jednoklasowa i mieściła się w budynku należącym do państwa Gawrońskich, który stoi przy ulicy Polnej. Jej kierownikiem był Apolinary Staszkiewicz. Z czasem szkołę przeniesiono na ulicę Mickiewicza. Jednak liczba dzieci ciągle rosła, wobec czego zaczęto się poważnie zastanawiać nad wybudowaniem prawdziwej szkoły.

Z taką inicjatywą wyszedł radny z Falenicy, Tadeusz Czajkowski, który w 1934 roku powołał Komitet Budowy Szkoły w Józefowie. Nowym kierownikiem został Kazimierz Orzażewski. Projekt szkoły w czynie społecznym wykonał inżynier Staszewski, syn nauczyciela. Staszewski był oficerem rezerwy i 1.09.1939 roku został powołany do wojska. Walczył z Niemcami, dostał się do niewoli i przebywał w oflagu. Dzieci szkolne pod kierownictwem nauczycielki Jadwigi Barcickiej przesyłały mu paczki żywnościowe do obozu.

Uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego odbyło się 11.09.1938 roku. Prowadzone były różne akcje, podczas których zbierano pieniądze, mające wspomóc
i przyspieszyć budowę: przedstawienia, zabawy, znaczki przyklejane na świadectwa. Niestety prace zostały przerwane przez wybuch II wojny światowej. Zabezpieczono przed zniszczeniem już wzniesione mury szkoły (do poziomu parteru) i materiały budowlane.

Wojska niemieckie wkroczyły do Józefowa 19.09.1939 r. Zajęcia szkolne rozpoczęły się pod koniec października i pierwszy rok okupacyjny trwał tylko osiem miesięcy. Nauczyciele postanowili uczyć dzieci według programu obowiązującego przed wojną. Początkowo uczono historii i geografii Polski, śpiewano pieśni patriotyczne, na ścianach wisiały emblematy państwowe. Władze niemieckie początkowo nie interesowały się zbytnio nauką w szkole. Wprowadzono naukę języka niemieckiego, pozwalano stawiać oceny
z geografii, ale już nauka historii była surowo zabroniona, później był zakaz korzystania także z map, podręczników czy obrazów. Mimo to nauczyciele szukali okazji, by przekazać swym wychowankom jak najwięcej wiadomości, czy to z zakresu historii, czy innych zakazanych przedmiotów na innych lekcjach, np. ze śpiewu czy gimnastyki oraz na zajęciach wyrównawczych. Początkowo uczono bez podręczników, ale po pewnym czasie zdecydowano, że dzieci część książek będą miały w domu, a reszta zostanie ukryta w szkole.            Organizowano krótkie, skromne uroczystości z okazji różnych rocznic państwowych, np. Powstania Kościuszkowskiego, Listopadowego czy Styczniowego. Organizowano też choinki noworoczne. Godło polskie i flagi oraz dokumenty szkoły przechowywała w swoim domu nauczycielka Józefa Jarząbek. Inna nauczycielka, Jadwiga Barcicka, wraz
z kierownikiem Kazimierzem Orzażewskim, rozprowadziła i ukryła wśród mieszkańców Józefowa książki z biblioteki szkolnej, mapy i obrazy. Po wojnie wróciły one na swoje miejsce.

W czasie wojny spłonęła kronika szkoły, zachowały się tylko zapiski z lat 1936-1949. Na ich podstawie oraz relacji byłych uczniów i nauczycieli, można wyrobić sobie pozytywne zdanie o pracy miejscowych pedagogów. Bardzo dobrze funkcjonowała drużyna harcerska, prowadzona przez Jadwigę Barcicką. Zorganizowano także wiele imprez szkolnych
i wycieczek krajoznawczych. Uczniowie prowadzili także (do wybuchu wojny) korespondencję z kolegami z różnych szkół.

Nowy, powojenny rok szkolny rozpoczął się 1.09.1944 roku. Wtedy jeszcze lekcje odbywały się w drewnianym baraku, ponieważ budowa szkoły nie została dotychczas ukończona. Ale już w roku 1946 wznowił swą działalność Komitet Budowy Szkoły, a cztery lata później zajęcia prowadzono już w nowym budynku. Pierwotna siedziba szkoły mieściła się tu, gdzie teraz znajdują się świetlica i biblioteka.

Komitet Budowy Szkoły zakończył swoją działalność w 1952 roku oddając do użytku 15 sal i dwa mieszkania dla nauczycieli. Od 1946 roku do szkoły przychodziły dzieci
z następujących miejscowości: Józefów, Michalin, Emilianów, Rycice, Jarosław Południowy, Jarosław Północny, Dębinka, Anielin, Świdry Małe. Liczba dzieci uczęszczających do józefowskiej szkoły była tak duża, że zajęcia musiały zaczynać się o 7.00, a kończyć o 19.00. Rodzice i nauczyciele organizowali dyżury, żeby odprowadzać dzieci do domów wieczorami, ponieważ ulice w większości nie były oświetlone. W roku 1958 w szkole pracowało 42 nauczycieli kształcąc prawie 1500 uczniów.

W latach 70-tych i 80-tych dokonano licznych udogodnień: wybudowano boiska, postawiono ogrodzenie, doprowadzono gaz, najstarszą część szkoły przerobiono na świetlicę
i bibliotekę. W tym okresie szkoła odnosiła również sukcesy w różnego rodzaju olimpiadach
i konkursach międzyszkolnych.

Bardzo ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było utworzenie i uroczyste otwarcie
w dniu 14.10.1978 roku Izby Pamięci Narodowej i Tradycji Szkoły. W gablotach znalazły się przedmioty z czasów II wojny światowej (czapka żołnierska, łuski, bomba samolotowa itp.). Ówczesny dyrektor, pan Balikowski napisał: „Przygotowując Izbę Pamięci Narodowej
i Tradycji Szkoły, wypełniliśmy nasz patriotyczny obowiązek wobec ludzi, którzy na tę pamięć zasłużyli…”.W dniu jej otwarcia do Kroniki wpisali się zaproszeni goście: kombatanci, emerytowani nauczyciele, dzieci żołnierzy AK. Wszyscy byli bardzo wzruszeni
i szczęśliwi, że młodzież chce pielęgnować pamięć o bohaterach.

Kolejnym wielkim świętem było nadanie imienia szkole. Dyrekcja naszej szkoływystąpiła z wnioskiem o nadanie imienia Olofa Palmego do Kuratorium Oświaty
i Wychowania Urzędu Miasta stołecznego Warszawy. Prośbę argumentowano potrzebą zacieśnienia stosunków gospodarczych, naukowych i kulturowych między Polską
i Szwecją, a także nawiązania bliższych kontaktów między dziećmi obu krajów. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie. Honorowy patronat nad działaniami zmierzającymi do nadania imienia szkole objął Mieczysław Rakowski, ówczesny wicemarszałek Sejmu, który znał Olofa Palmego osobiście. W tym czasie nadano naszej szkole nowy sztandar, który ufundował zakład opiekuńczy – Spółdzielnia Rzemieślnicza „Otwock” w Otwocku.

Uroczystość nadania imienia szkole odbyła się 31.05.1988 roku. Patronem został wybitny, szwedzki polityk Sven Olof Joachim Palme. Urodził się 30.01.1927 roku
w Sztokholmie. Tam studiował prawo, a później w USA nauki polityczne. Brał aktywny udział w życiu politycznym. Jego myślą przewodnią było szerzenie pokoju na świecie. Pracował m.in. w ministerstwie obrony, jako sekretarz Tage Erlandera. Był ministrem transportu i komunikacji, a w latach 1967–1969 – ministrem oświaty. Mówiono o nim jako
o polityku bardzo dynamicznym i nie unikającym trudnych decyzji. Twierdził, że: „Polityka nie polega na siedzeniu w gabinecie i podejmowaniu decyzji. Polityka- to praca w terenie,
z ludźmi, to wygłaszanie przemówień co najmniej 100 razy w roku”. Kres jego działalności politycznej wyznaczyła tragiczna śmierć z rąk zamachowca w dniu 28.02.1986 roku. Miał 59 lat.

Nadanie imienia szkole zaowocowało nawiązaniem współpracy ze szkołą podstawową Vallaskolan w Sollefteå w Szwecji. Przyczynili się do tego ambasador szwedzki Jean Christoph Öberg i Sigfried Fahlén, który był wcześniej rektorem Vallaskolan oraz Stefan Rocksén, ówczesny rektor. Pod koniec roku szkolnego 1988/1989 na miesiąc wyjechały tam dwie nasze uczennice ówczesnej klasy ósmej. We wrześniu 1989 r. gościły z rewizytą
w Józefowie ich dwie szwedzkie koleżanki. Natomiast od marca 1990 r. do roku 2001 była to już wymiana kilkunastoosobowych grup. Uczestnicy wyjazdów (nauczyciele i uczniowie) mieszkali w szwedzkich rodzinach, co było najlepszym sposobem na poznanie życia rodzinnego, obyczajów, tradycji kulinarnych, zainteresowań i sposobów spędzania wolnego czasu. Poprzez spotkania w szkole i uczestnictwo w zajęciach można było także zapoznać się z systemem szwedzkiej edukacji. Organizowano także wycieczki, pozwalające na zaznajomienie się z szwedzką kulturą i atrakcjami turystyczno-krajoznawczymi.

Także strona polska gościła szwedzkich uczniów i nauczycieli w swoich domach
i rodzinach. Mieli oni zajęcia w szkole, wyjazdy do Teatru Wielkiego oraz wycieczki do Warszawy, Częstochowy, Oświęcimia, Krakowa i Wieliczki.

Pobyt każdej grupy kończył się uroczystą kolacją, przygotowaną przez rodziców, podczas której prezentowany był program artystyczny przygotowany przez grupę.

W ciągu 10 lat wymiana objęła 295 osób, w tym 264 uczniów z obu stron. W czerwcu 1997 r. Józefów odwiedziła 24-osobowa grupa dorosłych mieszkańców Sollefteå. Tworzyli ją nauczyciele oraz dyrekcja Vallaskolan, a także rodzice uczniów, którzy wcześniej odwiedzili naszą szkołę w ramach wymiany. Z okazji rocznicy wydano okolicznościowy folder.

Współpraca ze Szwecją to nie tylko kontakty z Vallaskolen. W roku 1987, a więc jeszcze przed nadaniem szkole imienia Palmego, z inicjatywy ambasady szwedzkiej przybyła do Józefowa liczna grupa uczniów i nauczycieli ze Skary.

W 1989 r. gościliśmy w naszej szkole Astrid Lindgren, która przybyła do stolicy Polski, aby odebrać przyznany jej przez Uniwersytet Warszawski doktorat honoris causa.
W tym samym roku dwie szwedzkie studentki odbywały u nas miesięczną praktykę jako nauczycielki języka angielskiego.

Jesienią 1991 r. przyjechała do Polski kilkudziesięcioosobowa grupa nauczycieli
z różnych szkół ze Skary. W naszym kraju postanowili zorganizować sobie konferencję szkoleniową. Wielu z nich mieszkało wówczas u nauczycieli naszej szkoły.

Od 1.09.1999 do 31.08.2001 r. w budynku naszej szkoły działało gimnazjum. Od września 2001 roku rozpoczęło ono pracę w nowo wybudowanym budynku w Józefowie. Jednocześnie nastąpiło przeniesienie tam współpracy i wymiany uczniów ze strona szwedzką.

W październiku 2001 r. gościła w Polsce kilkunastoosobowa delegacja szwedzkiego Ministerstwa Edukacji. Szwedzi chcieli zapoznać się z polskim systemem edukacji, odwiedzić instytucje i placówki edukacyjne, obejrzeć i poznać organizację polskich szkół różnego typu. Ze względu na naszego patrona odwiedzili i naszą szkołę oraz zapoznali się
z dotychczasową współpracą z Vallaskolen. Następnie udali się do Gimnazjum nr 1 na spotkanie z uczestnikami ostatniej wymiany uczniów i nauczycieli.

Nasza szkoła gościła także reprezentację Alsager, 40-tysięcznego miasta w Wielkiej Brytanii. Głównym celem przyjazdu Anglików (reprezentujących kościoły różnych wyznań) było posadzenie w dniu 26.10.1995 r. w naszym ogródku cisu i sosny, jako symbolu działania na rzecz środowiska naturalnego w ramach popularnego w Wielkiej Brytanii programu Jeden Dzień Świata. Drzewko zostało zasadzone tego samego dnia także w Alsager oraz w Namibii w Afryce (z tamtejszą szkołą współpracuje Komitet Jeden Tydzień Świata).

W marcu 1996 roku na zaproszenie przewodniczącego Rady Miejskiej Alsager
z kilkudniową wizytą udali się tam burmistrz Józefowa z małżonką i dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1. Polska grupa miała możliwość zapoznać się ze sposobem działania Rady Miejskiej oraz systemem edukacyjnym w mieście. Duże zainteresowanie wzbudził sprawnie działający tam system przyjmowania i segregacji śmieci. Zorganizowano także dla naszej grupy wycieczkę krajoznawczą po okolicy, zaproszono do kilku prywatnych domów. Centralnym punktem pobytu był bal Przewodniczącego Rady Miejskiej o charakterze dobroczynnym, urządzany według ściśle przestrzeganego rytuału.

 

W październiku 2005 roku gościliśmy grupę uczniów i ich opiekunów z Bitetto we Włoszech, którzy przelecieli na zaproszenie władz miasta Józefowa. Zwiedzili oni obie józefowskie szkoły podstawowe, gimnazjum i Integracyjne Centrum Sportu i Rekreacji. Zwiedzili także Warszawę, Kraków, Wieliczkę i Częstochowę.

Strona włoska przyjęła z rewizytą polską grupę z opiekunami Aleksandrą Rusak oraz Anna Grubą i ks. Marcinem Wróblem (oboje z SP nr 2 w Józefowie) w kwietniu 2006 roku. Polacy spotkali się z burmistrzem Bitetto, zwiedzili miejscowe gimnazjum, samo miasto,
a także Neapol i Bari. Przyjaźnie nawiązane w Polsce zostały pogłębione i integracja kultury polskiej z włoską miała miejsce, co dowodzi, że cele wymiany międzyszkolnej zostały osiągnięte.

 

W roku 2007 obchodziliśmy rocznicę 70-lecia szkoły. 25.05.2007 roku w kościele pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Michalinie odbyła się uroczysta msza. Uczestniczyli
w niej aktywnie nie tylko uczniowie, którzy założyli stroje ministrantów, czy uczennice, które śpiewały psalmy, ale również sami nauczyciele wygłaszając kolejne prośby modlitwy powszechnej.

Z kolei 26.05.2007 roku na boisku szkolnym odbył się Wielki Festyn. Rodzice przygotowali poczęstunek, a dochód ze sprzedaży przeznaczony był na cele klasowe. Poza tym działały: kącik artystycznego malowania twarzy, kącik wróżb i mody, loteria fantowa
i kiermasz taniej książki. Każda klasa miała przygotowany krótki program artystyczny. Oprócz tego można było również zobaczyć wystawę prac plastycznych na temat „Moja szkoła teraz i w przyszłości”, pokaz zaprojektowanych przez uczniów mundurków szkolnych, wyniki konkursu na logo szkoły. Najwięcej emocji i śmiechu dostarczyło wszystkim przedstawienie koła teatralnego, które zaprezentowało na scenie „Parodię rady pedagogicznej”.

 

Od kwietnia 2008 roku realizowany jest w naszej szkole program eTwinning, polegający na współpracy grupy uczniów z Polski i podobnej grupy ze szkoły zagranicznej. Uczniowie obu stron realizują program poprzez intensywne stosowanie techniki cyfrowej – użycie poczty elektronicznej, czatów i forum, tworzenie i publikowanie stron internetowych. Uczestnicy programu uczą się komunikacji pisanej i ustnej w wielu językach. Rośnie motywacja do nauki języków – głównie angielskiego jako języka globalnego. eTwinning pomaga uczniom nie tylko poznawać inne kultury, lecz także lepiej rozumieć kulturę ojczystą i jej wartości. Uczniowie mają szansę odkrywać wspólne uniwersalne wartości w kontekście szerszym, niż lokalny. Wiedza o kulturze partnera w eTwinning i doświadczenia zdobyte
w projekcie budują ogólną postawę otwarcia i tolerancji wobec innych kultur. Pozytywny stosunek do ludzi, którzy mówią innymi językami oraz mają swoje własne zwyczaje budzi ciekawość i pomaga ograniczyć pojęcie obcości i osobliwości. Młodzi ludzie stają się „obywatelami świata”.

W latach 2008-2012 zrealizowano 7 projektów:

1. „Tajemnice lasu” – Jestem świadomym bogactwa środowiska naturalnego obywatelem Europy (odznaczony Europejską Odznaką Jakości 2009),
   1. „Jak piękny jest nasz świat”,
   2. „Woda – nasz skarb”(odznaczony Krajową Odznaką Jakości 2010),
   3. „Chodź i pokaż mi Twój świat”,
   4. „Las bliżej nas”,
   5. ” My school is cool”,
   6. „The travelling box”,
   7. ”Maria Skłodowska – Curie – wspaniała Polka – geniusz wszechczasów”.

W obecnym roku szkolnym 2012/2013 kolejne dwa są programy są w trakcie realizacji:

1. „Show me your country – a guidebook”,
2. “W zdrowym ciele – zdrowy duch”.

Partnerzy naszych grup to dzieci i nauczyciele ze szkół z Włoch, Rumunii, Czech, Cypru, Wielkiej Brytanii, Turcji, Bułgarii, Litwy, Finlandii, Słowenii i Hiszpanii. Opiekunami programu są nauczyciele: Emilia Nielepko, Agnieszka Rusek i Aleksandra Rusak.

Grupa uczniów pod opieką nauczycielek Aleksandry Rusek i Agnieszki Rusak wyjechała także do Czech do miejscowości Jinocany, gdzie spotkała się ze swoimi koleżankami i kolegami z projektu „Chodź i pokaż mi swój świat”. Mieszkali w ich domach, mogli zapoznać się ze szkołą i sposobem nauczania, zwiedzić ich miasto oraz stolicę Czech – Pragę. Niedługo później Czesi przyjechali do nas z rewizytą. Byli goszczeni w polskich rodzinach, uczestniczyli w lekcjach w naszej szkole, brali udział w zabawach i konkursach, zwiedzili Józefów, Warszawę i Kazimierz Dolny.

W październiku 2008 roku rozpoczęła się wymiana naszych uczniów z uczniami ze szkoły w Kyjovie w Czechach. Co roku jesienią na Morawy wyjeżdża grupa polskich uczniów wraz z opiekunami (byli to: Małgorzata Żywek, Emilia Nielepko, Agnieszka Rusak, Sławomir Koźlak, Bożena Wach-Ciszewska, Bogusława Zawadka, Gabriela Adamska).
Z kolei Czesi odwiedzają naszą szkołę w maju lub w czerwcu następnego roku. Dzieci
i opiekunowie obu grup mieszkają w rodzinach, mają możliwość poznać nawzajem swoją kulturę, obyczaje, atrakcje turystyczne miejscowości oraz okolic,
a także sposób nauczania. Każda ze stron przygotowuje prezentacje o swoim kraju, mieście
i kulturze, uatrakcyjnia je np. tańcami narodowymi, piosenkami, różnymi wspólnymi zabawami.

Od września 2010 roku uczniowie naszej szkoły objęli adopcją na odległość chłopca Laksona z Zambii w Afryce, osieroconego i wychowywanego przez babcię. Nasi uczniowie cały rok, a dzieci komunijne w Białym Tygodniu, składają ofiary pieniężne dla Laksona
i w ten sposób wspólnie wspieramy go duchowo i materialnie w edukacji szkolnej.